Alban Daci
Për ne shqiptarët 22 marsi njihet si dita, ku pas
një errësire të madhe totalitare doli në horizontin shqiptarë demokracia si
forma më e mirë e qeverisjes. Megjithatë lind pyetja a erdhi me të vërtetë në
Shqipëri demokracia që shqiptarët kishin ëndërruar dhe kërkuar? Pa dyshim që
jo! Demokracia shqiptare ishte një fasadë e krijuar dhe e komanduar nga ish hierarkia
më e lartë e Partisë së Punës. Demokracia nuk mund të ndodh me mendësi të
vjetra, pamje të vjetra dhe me maskim për vlera të reja.
Tre elementët më të rëndësishme
të një demokracie jo vetëm nuk gjetën zgjidhje pas 22 marsit, por akoma edhe
sot po vazhdohet të abuzohet me to nga. Elementi i parë është respektimi i pronës
private, e cila në demokraci quhet e shenjtë dhe e pacenueshme. Edhe pse kanë
kaluar 20 vjet nga 22 marsi, çështja e pronës mbetet e pa zgjidhur. Qeveria
aktuale si dhe lideri i saj historik që nga marsi deri në ditët e sotme ka bërtitur
me të madhe në mitingje duke u premtuar
qytetarëve kthimin e pronës tek pronari. Megjithatë, lideri aktual jo vetëm që
nuk ka vullnet dhe kapacitet politik për ta zgjidhur këtë çështje, por nuk e ka
as në kulturë pronën private, pasi ai ka punuar dhe është formuar në një regjim,
ku prona private ishte krim dhe tradhti kombëtare.
Ky lider duke u
formuar në periudhën e regjimit, dashje pa dashje është dhe mbetet komunist. Disa
ish aleat të tij kanë filluar të bëjnë publike dokumente për të dëshmuar se ai nuk
është demokrat siç na ka mashtruar në këto 20 vite, por një komunist i vjetër
dhe i thekur. Nuk dua t’i hyj kësaj analize pasi nuk disponoj as prova e as fotografi
që mund të dëshmonin një gjë të tillë. Megjithatë,
sociologu Emile Durkheimi është i mendimit se në formimin e një personi një rol
shumë të rëndësishëm luan edhe mjedisi ku ai lind, rritet dhe formohet. Duke u
nisur nga kjo teori, lideri i mazhorancës aktuale, është rritur dhe formuar
gjatë kohës së regjimit dhe nga kjo rrjedh edhe konkluzioni se ai 24 karat ose
jo, është i formuar si komunist. Meqenëse është i formuar si komunist, pronën e
konsideron si jo të shenjtë, por si armike dhe të keqën me të madhe të zhvillimit
social dhe ekonomik. Prandaj, pronarët nuk duhet të kenë shpresë dhe besim që
një komunist i vërtetë në formim dhe fals në veprimet demokratike të zgjidh
drejt e shpejt çështjen e tyre disa vjeçare.
Gjithashtu, një arsye tjetër për të besuar se është
një komunist i formuar, është fakti se ai është një person që gjatë regjimit i
bëri të gjitha karrierat akademike dhe profesionale pa pasur asnjë ferrë në këmbë.
Ne e dimë shumë mirë, se të intelektualët dhe aristokratët e vërtetë që nuk
pranuan të konvertoheshin në komunist u dënuan, torturuan, u bënë kulak si dhe
u eliminuan edhe fizikisht. Kundër tyre u bë një luftë e madhe klasore, ku edhe
fëmijëve të tyre u ndëshkuan njëlloj si ata. Fakti se lideri aktual i shumicës i
realizojë të gjitha karrierat e tij profesionale gjatë regjimit do të thotë se
ai ishte një njeri i dashur dhe mbi të gjitha i besuar për të. Pra, me pak fjalë
ai konsiderohej një komunist i mirë që i besonte partisë dhe që ndiqte linjën e
partisë pa bërë asnjë devijim.
Një element tjetër që vërteton faktin se me 22
marsin nuk erdhi në Shqipëri demokracia që kishin ëndërruar dhe dashur shqiptarët
është moszgjidhja e çështjes së persekutuarve politik. Gjatë regjimit u dënuan,
u torturuan dhe u eliminuan qindra shqiptarë intelektual të ndershëm dhe të
dalluar. Fillimi i viteve ’90 qindra njerëz i gjeti të zhveshur nga prona, nga
të drejtat, nga morali dhe dinjiteti njerëzor. Kjo kategori u quajtën të persekutuarit
e regjimit. Lideri i shumicës aktuale për njëzet vjet ka bërtitur me të madhe
se këtë shtresë të dënuar dhe të ndëshkuar padrejtësisht nga regjimi do e dëmshpërblinte dhe do e ndihmonte për ta
ri integruar në shoqëri. Edhe pse kanë kaluar plot 20 nga 22 marsi, kjo shtresë
akoma edhe sot mbetet e diskriminuar. Pra edhe çështja e ish të persekutuarve ka
mbetur e pazgjidhur dhe as nuk ka shanse të zgjidhet nga kjo shumicë dhe nga
lideri i saj, përderisa ai ka formim komunist enverist.
Element tjetër që vërteton faktin se pas 22 marsit
në Shqipëri nuk erdhi demokracia është fakti, se ashtu si ndodhi për 50 vite me
radhë gjatë regjimit edhe pas 22 marsit është përdorur praktika se nëse një
lider nuk luftohet politikisht ai mund të eliminohet edhe “fizikisht”. Shumica
aktuale po përgatitet të festojë me zell 22 marsin e demokracisë, por në të njëjtën
kohë pretendon të arrestojë dhe të dënojë liderin e AK, vetëm për faktin se ai është
kundërshtari i tij politik. Lideri aktual i shumicës duhet të kthjellohet se në
22 marsin e 2012 shqiptarët janë të vendosur për të sjellë demokracinë e vërtetë
dhe për të larguar çdo mbeturinë të atij regjimi që vazhdon akoma të qarkullojë
në jetën tonë politike e sociale. Nëse gjatë regjimit kundërshtarët politik
eliminoheshin edhe fizikisht, sot nuk ka asnjë hapësirë apo mbështetje qytetare
që ajo të ndodh më.
Duke analizuar këto, atëherë del se 22 marsi ishte
i mallkuar, sepse ajo datë jo vetëm nuk solli demokracinë e merituar dhe të ëndërruar
nga shqiptarët, por solli lider me formim komunist dhe me maskë false
demokratike. Megjithatë, 22 marsi i vitit 2012 është ditë e bekuar, sepse do të
lind një forcë e re politike, e cila është
do të ndërtohet nga njerëz që nuk kanë formimin komunist, por atë më të mirin e
auditore të universiteteve perëndimore. Ajo do të bazohet në interesat kombëtare
të çdo qytetari si dhe në vullnetin e palëkundur për të themeluar demokracinë e
merituar dhe të ëndërruar gjatë gjithë kësaj periudhe. Kjo forcë do të mbështes
çdo iniciativë që ka të bëj me elementet demokratike qeverisëse e sociale në
vend. 22 marsi i mallkuar mbaroi dhe një 22 mars i ri i bekuar dhe me aspirata
të forta e reale demokratike sapo ka lindur. Ky 22 mars është i identifikuar me ngjyrat kombëtare
dhe i mbështetur vetëm në vlera reale e qytetare demokratike.
