Ngrehina e një qasje sociale

Alban Daci

Njerëzit vijnë në këtë botë jo se duan, por se duhet.

Pa ardhjen tyre bota nuk do te kishte kuptim dhe vetë ligjet e natyrës do të prisheshin.

Njerëzit dashurojnë jo se duan, por sepse nuk mund të jetojnë dot pa të.

Njerëzit jetojnë në shoqëri jo se duan, por sepse nuk mund të jetojnë vetëm. 

Njerëzit kanë vështirësi jo se duan, por se jeta është e tillë.

Shoqëritë kanë probleme jo se duan, por njerëzit kanë lindur bashkë me problemet.

 Problemet nuk është se janë të domosdoshme, por janë pjesë e vetë jetës.

Jeta  nuk është pronë e jona, por ne kemi lejen që ta jetojmë.
Të jetosh do të thotë të ekzistosh dhe ekzistenca jonë është subjektive.

Subjektiviteti i të qenit tonë është arsyeja se pse ne jemi.