Tsunami Grillo në Itali dhe tërmeti AK në Shqipëri

Alban Daci

Pasi u mbyllën kutitë e fundit të votimit në Itali, filluan menjëherë parashikimet e para, sondazhet e para dhe analizat e para për fituesit e mundshëm. Megjithatë, ajo që bie më së shumti në sy është tsnunami i Beppe Grillo i cili me “Lëvizjen pesë yje” sipas parashikimeve të para ka marrë afërsisht rreth 25% të konsensusit të italianëve.

Beppe Grillo është një aktor komik, i cili po thyen tabut e politikës së vjetër italiane. Atëherë nëse është kështu duhet të pyesim: Politika  e vjetër është komike, apo të jesh komik ke sukses në politikë? Beppe Grillo edhe pse është një figurë e njohur në Itali për shkak të artit të tij prej komiku, ai po shikonte çdo ditë i dëshpëruar se si vendi i tij vazhdonte të ishte me problem serioze që lidheshin me një klasë politike të papërgjegjshme e të korruptuar.

Ai po shikonte me keqardhje faktin se si në Itali thjeshtë ndërroheshin fytyrat, por mekanizmi mbetej po i njëjtë, i cili kishte për qëllim zhvatjen dhe robërimin e qytetarëve. Ai po kuptonte se politika e vjetër kishte krijuar një sistem monopolist që nuk i lejonte qytetarët e ndershëm të bëheshin pjesë e saj dhe që brenda llojit kishin krijuar një “kod nderi” të brendshëm për të mos prekur njëri-tjetrin, sepse ishin “vëllezër”.

Në këto rrethna, Beppe Grillo vendosi bashkë me një grup të rinjsh, të shkolluar, idealistë dhe të ndershëm të krijoi “Lëvizjen pesë yje”. Kjo më shumë se sa një lëvizje politike dukej si një lëvizje mbarë qytetare, të qytetarëve të ndershëm. Kështu Beppe Grillo me artin e tij prej komiku dhe me idealizmin e tij prej një qytetari të lirë nuk bëri gjë tjetër veçse denoncoi me fakte degjenerimin e politikës së vjetër. Ai i konsideroi anëtarët e parlamentit si midhje që notojnë në ujëra të pisët. Ai tha se e keqja më e madhe e vendit janë pikërisht politikanët e vjetër të zhytur në korrupsion, në afera të pista dhe në neglizhencë politike kundrejt qytetarëve.

Grillo me zërin e tij prej komiku dhe me oratorin e tij prej një politikani të mirëfilltë arriti të rizgjoi veshët dhe sytë e qytetarëve, duke e kuptuar këta të fundit politikën jo si diçka në shërbim të pushtetit, por si vlerë komunitare në shërbim të të gjithë qytetarëve.  Edhe pse “Lëvizja pesë yje” shënoi një tsunam në politik italiane, ajo më shumë ishte një donencuese e një të tashmeje të errët se sa një projektuese për një të ardhme më të mirë. Kjo për faktin se ajo nuk kishte një strukturë moderne politike dhe nuk kishte një program të qartë dhe klasik politik.

Në rrethana të ngjashme me Grillo, por me një stil profesional dhe modern edhe Kreshnik Spahiu vendos t’i hyj politikës për ta kthyer atë si vlerë komunitar në shërbim të qytetarëve. Them më me stil profesional, sepse vinte nga një detyrë e lartë institucionale dhe për këtë arsye kishte pasur disa herë përplasje me elitat e larta politike.

Z. Spahiu ashtu si Grillo vendosi të krijoi bashkë me një grup të rinjsh të shkolluar, idealistë dhe patriot Aleancën Kuq e Zi. Ai e krijoi Aleancën Kuq e Zi dhe vendosi të hyj në politikë, sepse vetëm duke u bërë pjesë e kësaj të fundit, por me vizione dhe ide të reja mund ta shndërronte nga një dele të zezë në një ogur të bardhë për çdo qytetarë.

 Megjithatë, Aleanca Kuq e Zi në dallim me “Lëvizjen me pesë yje” është një parti me një strukturë moderne, ku mbizotëron modeli i punës në grup si një trup i vetëm për qëllime mbarë qytetare dhe hartimi i një programi të qartë dhe me ide revolucionare jo vetëm për shqiptarët, por edhe për vetë Perëndimit.

Aleanca Kuq e Zi jo vetëm futi Çështjen Kombëtar si argument të rëndësishëm politik, limitimin e mandateve, por edhe mundësinë reale përmes ndryshimit të Kushtetutës për të ndarë politikën nga pushteti, Qeverinë nga Parlamenti dhe Drejtësinë nga vartësia politike. Pra, Aleanca Kuq e Zi nën drejtimin e Kreshnik Spahiu po revolucionon mendësinë e të bërit politik në Shqipëri. Vetëm duke ndodhur kjo ka mundësi reale që tranzicioni të marr fund.  

Aleanca Kuq e Zi do të jetë një termet me efekte të mëdha surprize në politikën shqiptare. Këtë e them pasi po e studioj në terren politikën shqiptare, ku në çdo tre qytetarë një shpreh simpati dhe optimizëm për ardhjen e Aleancës Kuq e Zi në pushtet.  

Aleanca Kuq e Zi nuk do të jetë një Kingmaker, por vetëm King dhe rreth saj do të vërsulen subjekte të tjera për të marrë një fetë tortë nga pushteti. Megjithatë, Aleanca Kuq e Zi është një parti që bën aleancë vetëm me qytetarët dhe në shërbim të qytetarëve. Çdo marrëveshje politike që ve nën hije interesin komunitar, qytetarët dhe është kundër interesave kombëtare nuk do të nënshkruhet nga Aleanca Kuq e Zi. 

23 qershori dita e një fillimi të ri

Alban Daci

Nuk kanë mbetur më shumë se katër muaj nga zhvillimi i zgjedhjeve parlamentare. Këto zgjedhje janë të një rëndësie të veçantë, sepse janë prova finale e disa ndryshimeve radikale për shqiptarët.  Këto nuk janë e nuk duhen konsideruar si zgjedhje të zakonshme parlamentare.

Ka disa arsye përse nuk duhen konsideruar njëlloj si zgjedhjet e tjera të ndodhura deri më sot.

Së pari tashmë kemi 22 vjet tranzicion, i cili duhet të marr fund njëherë e mirë.  Fund i këtij tranzicioni do të jetë vetëm në momentin, kur të ndodh rotacion politik i elitave. Pra, me pak fjalë të zëvendësohen të gjitha figurat aktuale, që jo vetëm ishin protagoniste të fillimit të tranzicionit, por edhe shoqëruese të tij.  Pra, zgjedhjet e 23 qershorit duhet të jenë zgjedhjet e rotacionit të elitave politike. Tashmë në politikën shqiptare kemi persona që mbajnë postin ministrit që nga 92, kemi liderë që janë drejtues partish prej disa mandatesh dhe në fund sikur të mos mjaftonte, janë shpallur edhe të përjetshëm. Këto persona, liderë apo politikanë nuk kanë se çfarë të japin më për vendin dhe qytetarët. Tashmë ato janë jashtë kohe dhe duhet të dalin në pension. Mënyra më e mirë për t’i nxjerrë në pension dhe për t’i zëvendësuar me të rinj është duke mos i votuar më  me datë 23 qershor.

Së dyti kemi një përplasje brezash dhe mentalitetesh. Kemi elitën e vjetër politike, e cila në thelb ka stilin e vjetër enverist të eksperimentimit mbi popullin për interesa pushteti dhe brezin e ri që politikë e shikon si administrim të mirës së përbashkët për interesa të përbashkët. Këto dy breza që përfaqësojnë kulturë dhe filozofi të ndryshme politike, nuk mund të jenë kurrë të bashkuar. Prandaj, mendoj se zgjedhjet e 23 qershorit duhet të konsiderohen si zgjedhje për të zgjedhur mes botës të vjetër dhe botës të re. Shqiptarët tashmë duhet të kuptojnë faktin se vendi ka sfida të reja e të mëdha që kërkojnë persona që kanë përgatitjet dhe vizionet që kërkon koha.

Së treti në Shqipëri kemi një përplasje tjetër të madhe mes brezit të ri, i cili është patriot dhe idealist dhe brezit të vjetër që i ka shkaktuar shumë dhimbje vendit duke përdorur vetëm oportunizmin individualist. Pra, shqiptarët përmes votës duhet të zgjedhin idealistët dhe patriotët të cilët në plan të parë kanë kombin. Kombi qëndron mbi të gjitha dhe para tij nuk mund të justifikohet asgjë tjetër. Shqipëria është në një moment të tillë që ka nevojë më shumë se kurrë për njerëz që e duan dhe janë të gatshëm të sakrifikojnë gjithçka për lartësimin e saj.

Sot për sot në Shqipëri e vetmja parti që u përgjigjet të tre çështjeve të ngritura është Aleanca Kuq e Zi. Ajo në gjirin e saj ka kryesisht të rinj që janë idealistë, të shkolluar dhe shumë patriotë. Ne jemi patriotë, sepse kemi më shumë se 22 vjet që padrejtësisht jemi rritur me ndjenjën e inferioritetit dhe të padrejtësive të mëdha. Jemi rritur duke na rrahur policia greke në kufi. Jemi rritur duke na rrahur, na vrarë dhe na përzënë policia dhe ushtria serbe nga shtëpitë tona. Jemi rritur duke emigruar për të siguruar një jetë më të mirë, sepse politikanët tanë bënin korrupsion. Jemi rritur duke tentuar herë pas herë Greqia që të na marr detin dhe duke na kërcënuar me të ashtuquajturin “Vorio Epir”.  Jemi rritur duke na vrarë politika jonë në sheshe.  Jemi rritur e jemi shkolluar me sakrifica, por përsëri politika na ka lënë rrugëve pa pasur asnjë mundësi reale për punësim.

Zgjedhjet e 23 qershorit nuk janë dhe nuk mund të konsiderohen si zgjedhje rutinë të një demokracie që nuk ekziston. Shqiptarët duhet të jenë të bindur se me datë 23 është mundësia reale për një ndryshim epokal në vend. Për këtë arsye shqiptarët duhet të marrin masivisht pjesë në zgjedhje duke e kuptuar aktin e votimit si aktin më të lartë qytetarë të shprehjes së demokracisë nga ku varet e ardhmja e gjithë vendit.  Shqiptarët me datë 23 qershor duhet të jenë të gjithë pranë kutive të votimit për të zgjedhur mes të resë dhe të vjetrës, mes të mirës dhe të keqes, mes të ardhmes e të shkuarës. Shqiptarët duhet të zgjedhin pa mëdyshje Aleancën Kuq e Zi, sepse kjo është e vetmja forcë politike patriotike që jo vetëm u përgjigjet sfidave të kohës, por që nga themelimi i saj përmes aksioneve politike ka dëshmuar se shqiptarët janë të parët dhe kombi është mbi të gjitha. 

Kosova përballë sfidave

Prononcim nga Alban Daci, dhënë për gazetën Bota Sot

(Shtunë, 16 shkurt 2013)

Për Dr. Alban Daci, analistë nga Shqipëria,thotë se me gjithë kritikat vendi ka bërë disa përparime, por ngecjet janë më të mëdha. ““Kosova në këto pesë vite edhe pse ka njohur një zhvillim deri diku të pranueshëm ekonomik është karakterizuar me kriza institucionale, ku pa dyshim ajo e Presidentit të Republikës është më e njohura.

Gjithashtu, Kosova nuk ka bërë hapa të rëndësishëm në procesin e integrimit evropian”,thotë për ‘Bota sot”, z. Daci. Ai si të meta esenciale numëron raportin negative për vizat që e mori qeveria gjatë kësaj jave. “Tani sapo mori një raport negativ për kriteret e lëvizjes së lirë Schengen. Gjithashtu,çështja e njohjeve dhe anëtarësimi i saj në OKB mbeten sfida të rëndësishme që Kosova nuk po i kapërcen”, thotë Daci.

Por, sipas Dacit brengë mbetet fakti se Kosova ka hyrë në bisedime me Serbinë dhe se procesi është futur në qorrsokak.  “Çështje tjetër, e cila po hyn në qorrsokak të vështira është çështja e bisedimeve të saj me Serbinë. Kosova nuk po tregon personalitet ndërkombëtar. Lajm është fakti se Haradinaj u lirua nga akuzat e tij në Tribunalin ndërkombëtar.

Kosova ka shumë sfida përpara që kërkon unitet politik, institucione të shëndosha dhe një shërim diplomatik të kualifikuar”, thotë Daci.

Ne dhe Eduart Selami

Alban Daci

Do na kthehet Eduart Selami! Ua, çfarë lajmi! Tani Shqipëria do të bëhet demokratike, zhvilluar, bashkuar dhe e integruar. Tani hallet e Shqipërisë dhe të shqiptarëve do të mbarojnë. Ky na u shfaq si njeri me vizione perëndimore dhe se tashmë është i gatshëm të ripërfshihet tek PD dhe të kontribuoi në ndryshimet e mëdha reformiste të vendit. Ai nuk na qenka larguar nga PD, sepse Berisha e kërcënoi dhe e përzuri, por sepse shkoi për të bërë një master, pastaj ndodhën ngjarjet e ’97 dhe për këtë nuk u kthye më.

Tani le të diskutojmë pak formimin perëndimor të Selamit. Sa perëndimor është ai? Zgjedhja e tij politike a e dëshmon formimin e tij perëndimor? E para Selami, në Amerikë është një emigrant si shumë të tjetër dhe bën një punë, ku nuk shquhet as për nivel të lartë shkencor e as për nivel të lartë akademik. Nuk di që Selami të ketë dhënë ndonjë kontribut të madh në botime shkencore, apo në botime librash të njohur në Amerikë dhe në Shqipëri.

E dyta, edhe nëse ky Selami do të ishte me formim perëndimor dhe amerikan me faktin se rizgjodhi Berishën, më antiperëndimorin, do të thotë se ai ka mohuar formim e tij për një karrige pushteti.

Për mua dhe shumë të tjerë si unë që kemi mbaruar studimet në Perëndim, është një turp dhe do të se mohojmë formimin tonë intelektual nëse jemi pjesë e politikës së Berishës. Edhe pse jemi të rinj, kemi lënë shumë më shumë gjurmë në letra dhe në shkenca se sa Selami që ka dyfishin e moshës tonë.

Pra, faktin se unë dhe shumë të tjerë si unë kanë zgjedhur të jenë kundër Berishës, nuk do të thotë se jemi kundër personit Berisha, por se vizione tona për politikën dhe vendin janë krejt të ndryshme. Ne nuk mund të jemi koleg me Jeminin, Benin, Gencin, sepse ato janë të konsumuar dhe nuk kanë sjellë asgjë pozitive për 22 vjet tranzicion.

Të jesh sot me Berishën do të thotë: nuk ke veshë dhe sy ose ke interesa aq të mëdha personale, të cilat janë kundër vendit dhe familjes. Ne, të rinjtë nuk mund të jemi me Berishën, sepse tashmë ai i përket të kaluarës, e cila mbart plagë dhe dhimbje.

Si ka mundësi një si Selami, pranon se është perëndimor dhe pranon t’i bashkëngjitet Berishës në një moment, kur të gjithë shqiptarët e kanë braktisur. Selami zgjodhi momentin dhe kohën e gabuar, sepse jo fytyra e tij, por asgjë në këtë botë nuk mund ta rifreskoi më imazhin e konsumuar të Berishës.

Selami qëndroi larg për vite me radhë dhe pikërisht tani zgjodhi që imazhin e tij të një studenti të Dhjetorit ta mbush me ngjarjet e Gërdecit, 21 Janarit, ’97, ’98. A mund ta dimë se çfarë mendon z. Eduart Selami për 21 Janarin? A mund ta dimë se çfarë mendon po ky për shitjen e detit nga Berisha? Po për koalicionin me z. Meta? Nëse ky është me reformim perëndimor ashtu siç është reklamuar nga klani mediatik, ai nuk mund të bëhet me Berishën. Kam frikë se z. Selami është trembur nga vitet e tij që po ikin dhe ka thënë nuk po bëhem deputet e ndoshta edhe ministër. Kjo tregon faktin se në jetë ai ka mbajtur mbi supe rastësinë e Dhjetorit dhe nuk ka bërë asgjë tjetër në jetë, por ka pritur momentin të shfrytëzoi rastësinë për të marrë pushtet politik në Shqipëri.

Dua t’i rikujtoj Selamit se kanë kaluar shumë vite që nga rastësia, kur ai ishte studentë i Dhjetor. Kanë kaluar shumë dhjetor të tjerë dhe shumë breza të tjerë kanë kryer studimet jashtë dhe janë rikthyer në Shqipëri për të kontribuar në proceset e reformimit, integrimit, zhvillimit e të bashkimit.

Ne të rinjtë e sotëm, që kemi sakrifikuar shumë më shumë se Selami, që kemi lënë gjurmë shumë më shumë se ai në fusha të ndryshme, u kthyem në Shqipëri dhe zgjodhëm opozitën me Berishën. Ne, mes të keqes dhe të mirës, mes të kaluarës dhe të ardhmes, zgjodhëm të mirën dhe të ardhmen. 

Letër e hapur për z. Arvizu, Ambasador i Shteteve të Bashkuara të Amerikës

Letër e hapur për z. Arvizu, Ambasador i Shteteve të Bashkuara të Amerikës

          Unë, që po shkruaj këtë letër publike, jam një intelektual i ri. Jam Alban Daci, 28 vjeç.  Pasi mbarova studimet e larta në Itali për Marrëdhënie Ndërkombëtare dhe Diplomatike me rezultate shumë të larta vendosa të kthehem në Shqipëri për të dhënë kontributin tim modest në reformimin dhe zhvillimin e vendit tim. Jam autor i tre librave deri tani dhe i qindra artikujve të publikuar në të përditshmet shqiptare, ku, kryesisht, mbizotërojnë temat që kanë lidhje me demokracinë.  Këtë letër nuk po e shkruaj për veten time, por për qindra e mijëra të rinj, të cilët përbëjnë faktikisht shumicën e popullsisë në Shqipëri.

          Kthimi im në Shqipëri, ishte befasues dhe i vështirë, sepse gjeta një Shqipëri me probleme të mëdha që lidheshin me demokracinë, meritokracinë, zhvillimin ekonomik, lirinë dhe të Drejtat e Njeriut. Në lidhje me këto argumente dua t’u drejtoj disa pyetje nga të cilat shpresojë se unë dhe mijëra të tjerë si unë, do të marrin një përgjigje.

1.     Sapo erdha në Shqipëri pashë se meritokracia ishte një term që nuk ekzistonte. Vendin e punës (në institucionet shtetërore) e fitonin ato që nuk e meritonin, por që ishin bërë pjesë e pushtetit, ose ishin militant të partive kryesore politike. Duke qenë se Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë modeli i shanseve të barabarta dhe i meritokracisë, nëse më lejonin,  dua t’u paraqes një pyetje: Si mund të shërohet shoqëria shqiptare nga ky fenomen dhe kush mund të jetë kontributi i SHBA-ve?

2.     Kusht themelor për një demokraci të shëndoshë janë zgjedhjet e lira e demokratike. Vjedhja e votës ose tjetërsimi i saj në Shqipëri është, tashmë, një praktikë e njohur, është një fenomen që ka ndodhur në të gjitha zgjedhjet e deritanishme. Edhe sot, në mjediset sociale, po flitet përsëri për mundësi reale të vjedhjes apo të tjetërsimit të votës në zgjedhjet e 23 qershorit. Nëse kjo do të ndodh, kush do të jetë qëndrimi i SHBA dhe çfarë duhet të bëjnë qytetarët shqiptarë për të mbrojtur votën e tyre?

3.     Problem tjetër madhor i shoqërisë shqiptare është humbja e besimit tek politika dhe tek institucionet. Kjo ka të bëj edhe me faktin se korrupsioni është i pranishëm dhe në rritje. Të punosh në shtet, për qytetarët do të thotë se automatikisht vjedh. Të hysh në politikë për qytetarët do të thotë se patjetër do të vjedhësh e do të pasurohesh. Çfarë duhet të bëjnë institucionet dhe politika që të rikthejnë besimin e humbur tek qytetarët?

4.     Problemi tjetër madhor ka të bëj me sistemin gjyqësor. Tek qytetarët është krijuar bindja se në Shqipëri nuk gjendet e drejta dhe se jo të gjithë janë të barabartë para ligjit. Rast konkret janë ngjarjet e 21 janarit dhe fakti se sipas sistemit të drejtësisë askush nuk është fajtor për atë që ndodhi. Si mund të ndërtohet në Shqipëri një sistem drejtësie, që të gjithë qytetarët, pavarësisht nga pushteti ekonomik apo politik, të jenë të barabartë?

5.     Në Shqipëri është krijuar një sistem i tillë politik, ku të rinjtë nuk mund të hynë në politikë dhe nuk mund të bëjnë ndryshime, sepse atyre nuk u krijohet kjo mundësi, sepse kasta e vjetër politike, drejtues e militantë bashkë,  u ka prerë të gjitha rrugët, partitë i kanë bërë domen të tyre . Sot, sipas ligjit elektoral dhe modelit politik, që të hysh në politikë duhet të jesh patjetër i pasur. Shumë të rinj të shkolluar në Perëndim dhe të motivuar për ndryshime të mëdha sociale e politike në vend nuk mund të hyjnë në politikë, sepse nuk janë të pasur. Zoti Ambasador, me pak fjalë, në politikën shqiptare është prishur ekuilibri mes të pasurve dhe intelektualëve. Si mund të rregullohet ky ekuilibër, gjë që do të ishte në të mirë të gjithë shoqërisë?

6.     Po dëgjojmë çdo ditë lajme, ku pasuritë kombëtare po jepen me koncesion (shiten) me procedura aspak transparente dhe në shërbim të lobeve dhe jo të interesave kombëtare. Kush është opinioni juaj me këtë lloj politike, që po ndërmerr Qeveria Shqiptare?

7.     Sistemi shëndetësor shqiptar është në ditët më të vështira. Mungojnë kushtet minimale në shumicën e spitaleve dhe pacientëve nuk u ofrohet shërbimi shëndetësor, nëse ato nuk paguajnë nën dorë. Si mundet, që Shqipëria të ndërtoi një sistem shëndetësor model në shërbim të çdo qytetari?

8.     Në Shqipëri sistemi arsimor është drejt degradimit. Janë hapur plot universitete private, të cilët nuk plotësojnë kushtet të quhen as vende për kurse private gjuhësh. Universitetet prodhojnë diploma pa fund që nuk justifikojnë dijet dhe eksperiencat që nevojiten për të sfiduar tregun  punës. Si mund të bëj Shqipëria një sistem arsimor konkurrues në tregjet e rajonit dhe funksional brenda vendit?

Duke shpresuar se do të marr përgjigje për çështjet e ngritura, ju uroj punë të mbarë.

Zoti i Bekoftë SHBA!

Zoti e bekoftë Shqipërinë!

Me nderime

Alban Daci

albandaci@gmail.com